مُهم نیست!


که تـو با مـن چـه میکنـی


بیا ببیــن


"بـَرای تـو"


من با خـودم چـه میکنـم!

ﻣﻦ ﭼﯿﺰ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻧمی دﺍﺩﻡ ﺑﺎ ﺭﻓﺘﻨﺖ !
.
ﮐﻤﯽ ﺩﻟﻢ می ﺷﮑﺴﺖ ، ﺷﺐ ﻫﺎ ﮔﺮﯾﻪ میﮐﺮﺩﻡ !
ﯾﺎﺩﮔﺎﺭﺵ ﺳﺮﺩﺭﺩ ﻫﺮﺷﺒﻢ میﺷﺪ !
ﯾﮑﻢ ﺍﺯ ﺁﺭﺍﻡ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﺮﺩﻥ ﻓﺎﺻﻠﻪ میﮔﺮﻓﺘﻢ !
.
ﭼﯿﺰ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﻧمی شد، ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻦ !
ﺗﻮ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﻣﻦ می ﺑﺎﺧﺘﯽ !
.
.

آدمـیــزاد....

غـُــرورَش را خیلـی دوستـــــ دارد،

اگـر داشتــه بـاشــد،

آن را از او نگیـــریــد...

حتــّی بـه امانتـــ نبــریـــد...

ضــربــه‌ای هــم نَـزَنـیــدش،

چــه رسـَـد به شـکسـتـَـن یـا لـِـه کــردن!

آدمـــی غـُــرورَش را خیلـی زیــاد، شـایــد بیـشتـَـر از تــمـام ِ
داشـتـه‌هـایـَش، دوستـــ مـی‌دارد؛

حـالـا ببیــن اگــر خــودَش، غــرورَش را بــه خـاطــر ِ تـ ღــو، نـادیـده بگیــرد، چـه قــَدر دوستتــــ دارد!

و ایـــن را بــفـهـم …

حالا نمیدونم کجـــاے کـــار میــلنگـد؟؟؟

مــن زیــادے دوستتــــ دارم یـــا تــــو زیادے بــ ـی تــوجـّـهــی؟؟؟

مــن زیــادے عـــاشقـــم یـــا تــــو خیلـــــی معمــــولـــ ـی؟؟؟

تصــوراتــم اشتبـــاه استـــ یــا انتظــاراتـــم زیـــــاد؟؟؟

عــزیـــز ِ دوستـــ داشتنـــی ...

تـوجیــهـَـم کـن مــن تحـمــل ایــن همـه دوری را نــدارم...

گـاهــﮯ نـدانـسـتـﮧ از یــک نـفـر بـتـﮯ درســت مــیـکـنـﮯ

آنــقـدر بـزرگ کـﮧ از دســت ابـراهـیـم نـیـز کــارـﮯ بـر نـمـﮯ آیـد

بعضی زخــــم ها هســــــت كه هـــــــــر روز بــــایـــد

 روشونو باز كنــــی

و نـــــــــمـــــــــــــك بپـــــــــــاشــــــــــ ــــی ...

تــــــــا یــــــــــادت نـــــــــــــره كه ســــــــــــــراغ

 بعضـــــــــــی آدمـــــــــــــا

نبــــــــــــــــــــایـ ـــــــد رفـــــــــــت ،

 نــــــــــــــبـایـــد! ! !

برای خیانت ،

هــــزار راه هــســــت اما هـیــچ کــــدام

به انـــدازه تــــظـــاهـــر

به دوست داشتن کــثـیــف نـیـســـت ...

پستچی حواس پرت

نامه های تو را به خانه ی همسایه می اندازد

وگرنه محال است

فراموشم کرده باشی.........

شاید تنها کسی نبودم

که دوستت داشتم
 
اما کسی بودم که

"تنها"

تو را دوست داشتم...

به تو که فکر می کنم

بی اختیار

به حماقت خود لبخند می زنم

در عشق تو

و فکر می کردم بازیگر نقش اولم …

افسوس…

●● هے غـَریبــﮧ

●● شـَب ِ عـَروسے کـت و شـَلوار ِ سیــآهش رآ بـﮧ او بپـُوشــآטּ

●● رنـگ ِ سیــآه بـﮧ مـَـرد ِ مـَـטּ خـیلے مے آیـَد

●● بـَند ِ کـِروآتـش رآ خـُـودت سـِفت کـُـטּ

●● ایــטּ کــآر رآ دوسـت دآرد

●● وقـتے دستــآنت رآ مے گیــرد

●● خـُـودت رآ در آغـُـوش ِ او بے انـدآز

●● بــآ ایــטּ کــآر احســآس ِ آرآمـِش مے کــُند

●● زَحمـَت ِ تــآج ِ عـَروس رآ نــَکش

●● سـَلیقـﮧ اش رآ خـُـوب مے دآنـَم ، بـَرآیت گـِرفتـﮧ اسـت

●● خـُلآصـﮧ کـُنم غـَریبـﮧ

●● جـآטּ ِ تـُـو و جـآטּ ِ مـَـرد ِ مـَـטּ

خدایا به آنان که ادعای عاشقی تو را دارند بیاموز


    که بزرگترین گناه شکستن دل

 
                                             آدمیان است !

لعنتی یعنی میشه؟؟؟


 همین حالا...


 همین لحظه...


 حتی شده,اشتباهی...


 یادم بیوفتی؟؟؟


 یعنی میشه؟؟؟

حــرف ِ تـــو کـه مـــــــﮯشَوَد...

مَـن ،

  چـقـدر نــاشـﮯـانـه !  ادّعــاـﮯ ِ بــﮯ تــفاوتــﮯ مـﮯکـُـنم ! 

آن روز که تو رَفتیــــــــــ

پِنداشتَم

زِندِگیمــــــــــــ رَفت (!) ...

نــَــــه ! تو اَگَر زِندِگیمـــــــ بودی ؛ نِمی رفتیــــــ...

 امشب من از خیال تو آهسته خواهم رفت.

تو هرگز ندانستی چرا و چگونه آمدم..

 من نیز آرام و آهسته خواهم رفت..

 تا ردپایی از آمدنم باقی نماند..

 من در سکوت و بدون هیچ حرفی خواهم رفت.

 تا بغض چشمهایم تو را آشفته نکند.

نیستی!

از شعر هایم

سکوت گورستان می آید؛

باید فکری کرد

برای این روزهای رفتنی و

شب های ماندنی

زمستانی که در راه است

و چهار دیواری فروریخته ی آغوشت

که از زیر خاک   

تکه تکه    باز می یابم

دُورتادُور    تَنگ می چینم

و خیالی که پر می کند

جای خالی نوازشت را،

تا یلدا ... که باشی

دو چِله از من گذشته است و

نیستم!